De dag vertrekt.

Cape Verde: 

Het is rond de klok van elf als ik eindelijk in bed kruip. Een lange dag van voorbereidingen achter de rug. De meeste mannen onder ons begrijpen dan ook precies wat ik bedoel. Je vrouw wil nog van alles gedaan hebben voordat je op vakantie kan gaan. Eigenlijk zouden ze het hele huis opnieuw schoongemaakt willen hebben en het huis aan de buitenkant helemaal opnieuw in de verf willen hebben inclusief een nieuw oprit en wat meer plaats voor een Dacia.
Gelukkig heeft mijn vrouw dat niet. Buiten het verzorgen van de kippen en het verhelpen van het lekkende kraantje in de garage valt het voor mij dus wel mee. Maar goed, zij is dan ook wel geweldig! Wij zijn gelukkig getrouwd! (Dit moest ik erbij zetten van haar).

Eindelijk in bed. Iets vroeger dan dat ik de laatste tijd gewend ben, maar vanavond is het wel nodig, vindt mijn vrouw, omdat straks de wekkers om half drie af gaan lopen. Om drie uur hebben we gepland om in de auto te zitten op weg naar Schiphol. Daar staat om kwart over vier een meneer klaar die onze auto overneemt en in een garage zet. "Valet parking" heet dat. Eigenlijk heel luxe natuurlijk maar dan sta je wel meteen op Schiphol bij de vertrekhal waar we de auto ook weer terug krijgen als we straks weer aankomen. Geen gedoe met het zoeken van een parkeerplek en het vervoer van de parkeerplek naar de vertrekhal en visa versa. In beide gevallen is de "Visa" natuurlijk wel belangrijk in dit geval! Maar goed, die meneer van de Valet kunnen we natuurlijk niet laten wachten dus drie uur is een "target" dat we proberen te halen.

Als om half drie dan eindelijk de wekkers afgaan die het begin van onze vakantie inluiden ben ik dan ook doodmoe! Zo moe dat ik eigenlijk helemaal niet meer op vakantie wil. Ik wil slapen! Maar een echte vent laat zich natuurlijk niet kennen en dus maak ik liefelijk en zacht mijn wederhelft wakker. Yep. Mijn arm heeft schijnbaar de hele nacht onder mijn goddelijke lichaam gelegen en daarbij mijn bloedtoevoer naar mijn arm afgekneld. Die zijde slaapt dus nog gewoon door terwijl ik mijzelf met de andere arm uit bed probeer te slepen. Mijn lieflijke vrouw staat ondertussen al gewassen en aangekleed aan het voeteneind. "Kom op luiwammes. Opstaan. Schiet eens wat op" En nog veel meer van zulks "verschrikkelijk" taalgebruik die mensen zonder ochtendhumeur kunnen uiten als het zo verschrikkelijk vroeg is. "Meneer van de Valet staat zometeen weer op jou te wachten". Let op! De nadruk ligt hier vooral op "jou"! Zij begrijpt gewoon niet dat een oudere man, die toch al dik 3 jaar ouder is dan haar, iets meer tijd nodig heeft op overeind te komen. Ik denk dan; "wacht maar totdat JIJ zo oud bent als ik. Dan sta IK aan het voeteneind van het bed met een ochtendhumeur! Toch?

Zonder ook maar iets te hebben gegeten of gedronken zitten we dan om kwart over drie in de auto. Ik begin eindelijk een beetje "wakker" te worden en kom dan weer van de automatische piloot af die in de werkelijkheid van het hier en nu veranderd en mij terugbrengt naar de gitzwarte nacht waar 2 witte koplampjes van mijn donkerzwarte Skoda Octaviaatje eenzaam op de verlaten snelweg schijnen. De dag vertrekt en de vakantie is begonnen als we op weg zijn naar Schiphol waar een vliegtuig van Transavia ons naar Kaap Verdië (Cabo Verde. Oftewel "Groene Kaap") zal brengen.

"Goedemorgen" zeg ik tegen mijn lief, en tegen mijn ondertussen wakker geworden wederhelft, als de automatische piloot weer uitgeschakeld is. Daarbij stiekem denkend; laat het "goede" nog maar even weg.