8 februari 2017: Thank you (for letting me know you).

Thank you (for letting me know you).

Vandaag is het precies een week geleden dat het vorige week om deze tijd was!

Deze logica kwam zomaar spontaan in mij op toen ik even voor mij uit zat te kijken. Gewoon een beetje denken (soms…… doe ik dat nog wel eens) aan wat er gebeurd is in die week. Goed, elke dag heeft natuurlijk wel zijn eigen iets en ik kan er dag-verhalen over vertellen maar, dahag, daar heb ik even geen zin in. Eén verhaal wil ik natuurlijk wel vertellen. Moet ik zelfs vertellen en, moet ik ook laten horen!

Het beloofde nummer is klaar! Nee, niet dat ik nu geworsteld heb met een paar cijfers en die dan bij elkaar te leggen om een nieuwe pinpascode te creëren maar….., mijn nieuwe muziekstuk. Het lang beloofde muziekstuk dat in samenwerking met IJsland tot stand is gekomen en waarvan nu de Engelse versie klaar is. Het nummer is nu totaal opgenomen in een Nederlandse opname studio met verschillende professionele studio muzikanten die heel graag wilden meewerken aan dit toch Internationale project. Ik bedoel, heb je een leuk verhaal en kijk je iedereen aan met trouwe mooie bruine ogen, is iedereen meteen geënthousiasmeerd en staan meteen vooraan om mee te mogen doen. Hhmm…. Marketing of slijmen? Ach ja, hoofdzaak is dat je tot een resultaat komt. Toch?

Het nummer zou eigenlijk aangeboden worden als IJslandse versie voor het Eurovisie Songfestival maar helaas zijn we daar te laat mee. Deze inzending moet eerst aangeboden worden in het IJslands en daarna mag pas de Engelse versie ingediend worden. En aangezien de IJslandse versie pas deze maand wordt opgenomen zijn we te laat om dit wereldnummer in Zweden terug te horen en waar het onwaarschijnlijk als winnaar uitgeroepen zou worden met wel 26 x “douze points” en 1 x “deux points” (Duitstalig België natuurlijk weer) en waar, zoals ik al eens eerder schreef, Jan Smit verrast en aangenaam verheugd zijn naamgenoot kan noemen als componist van dit geweldige nummer. “The Ruuf aus Holland”!

Maar goed. Dat gaat dit jaar dus niet gebeuren. We hebben wel afgesproken dat we voor volgend jaar een nieuwe poging gaan doen. Ik schrijf dus gewoon weer een fantastisch nummer! Nog Fantastischer (kijk even naar de synoniemen van dit woord). Zo moeilijk is dat ook niet. Gewoon wat goochelen (nee, niet te verwarren met googelen) met nootjes, in de juiste volgorde leggen (componeren heet dat met een duur woord) en dan aan iedereen duidelijk maken welk nootje voor wie is (het arrangeren van de noten) en daarna alle noten te laten opnemen in de uiteindelijke gewenste volgorde (CD maken). Dus moeilijk…….? Nee hoor. Wat Jan Smit denkt te kunnen kan ik ook. Het gaat om de juiste verhoudingen en de dynamiek. En als je dat eenmaal snapt komen er fantastische dingen uit voort. Kijk maar naar de echte collega’s van mij en wat zij al niet deden met allerlei soorten noten. Loethje van Beethoven, Jotje Bach en Taai Kofski. Om nog maar van Wolfy Mozart te zwijgen. (Collega’s onder elkaar doen elkaar zo met de voornaam aanspreken. Zij noemen mij tenslotte ook Ruud) Oké, zij waren iets te oudbakken (klassiek noemen wij het nu) maar schreven wel “hitten” in hun tijd. En zo zal ik dus ook gememoreerd worden over 300 jaar. “Ruuf the Smith”! “Mastermind and heavenly composer of his time”! HIS time? What the hell are you tokking? Of áll times shall you mean! En dat helemaal in één ademzucht! Maar, dat kan natuurlijk ook al over 5 jaar zijn. Je weet ‘t maar nooit!

“Tu tu tu….Even terug naar het nummer Ruuf! “Mastermind……”! Het gaat nog altijd even over het verhaal van het lied. Niet over jou, Ruufje!”. Het lied moet je eigenlijk zien als een Ode aan IJsland en de tijd die ik daar ervaren heb. In de context van de tekst en de muziek moet je je IJsland dan voorstellen als een nieuwe “vriendin” die mij een echte vriendschap heeft gegeven. Een land waarvan de mensen echt en oprecht zijn en waar je iedereen nog blindelings kan vertrouwen. “The feeling of friendschip. The meaning of trust upon this earth”. Een tekst die verwijst naar al het mooie dat ik daar heb mogen beleven en heb mogen zien. Of, zoals het land het mij liet zien. En nu ik weg ben hoop ik dat zij (lees: IJsland) mij zal missen zoals ik haar (lees: IJsland) zal missen.

Zo zie je maar weer dat je met een paar zinnen een wereldhit kan beschrijven. Zo eenvoudig is het nou eenmaal. Maar het belangrijkste is en blijft toch de luisteraar. Hij of zij interpreteert het lied en de tekst toch weer op een eigen manier in een eigen emotie en die bepaalt uiteindelijk of het lied aanspreekt, wel leuk is, of zelfs móói is. En ik hoop natuurlijk dat ik mijn emotie kan overbrengen op de luisteraar en dat deze overgenomen en “gevoeld” zal worden.

Het fantastische nummer heb ik bij dit verhaal ook online geplaatst. Met een paar sfeerbeelden heb ik er maar een videoclip van gemaakt. Wees niet bang! Foto’s van mijzelf heb ik deze keer weggelaten om het aanzien te veraangenamen en het kijkplezier tijdens het luisteren te verhogen.

Ik….., ik ben trots! Trots dat deze samenwerking met IJsland een prachtig resultaat heeft opgeleverd. Addi, mijn vriend de politieman uit IJsland die samen met mij de Engelse tekst heeft gemaakt en daarvan weer de IJslandse vertaling heeft gemaakt, gaat deze maand het nummer opnemen in IJsland. Als dit gebeurd is is het nummer helemaal klaar. Dan ben niet alleen ik trots maar zijn wij, allen die hieraan meegewerkt hebben, trots. En met recht dus!

IJsland: “Dank je (dat ik je heb mogen leren kennen)”!

Geen songfestival voor dit nummer dit jaar dus maar……., Addi kent weer een mannetje in IJsland die ook weer wat mannetjes en vrouwtjes kent die schijnbaar wat invloeden hebben op de radio en tv zenders. Hij wil proberen om het toch in de ether te krijgen zodat het toch nog een hit wordt in IJsland en omstreken. Dat het nummer 1 in de IJslandse hitparade wordt en dat iedereen staat te schreeuwen op het marktplein in Húsavík: “The Ruuf, The Ruuf, The Ruuf is on fire! En dan in het IJslands natuurlijk. “Sem Ruuf, Sem Ruuf, Sem Ruuf er á eldinn”!

Vandaag is het precies een week geleden dat het vorige week om deze tijd was! Tijd vliegt dus en voor je het weet is het weer morgen en heb ik wéér een wereldhit geschreven. Ik kijk voor mij uit als deze logica er spontaan uit komt en denk (yep, ik denk weer eens) terug aan de afgelopen week. Vandaag kan het nog want als het morgen is moet ik 1 dag erbij denken.

En dát……., dát gaat mij weer net te ver.